14 şubat'ın bana bugüne kadar ki tek getirisi bir isviçre çakısı olmuştur. Bugüne kadar almış olduğum tek sevgililer günü hediyesinin bir çakı olduğunu görmek pek huzur vermemişti o an, hatta o çakıyla adamı deşmek bile istemiştim. neyse ki isviçre çakısı dediğin şey can kurtarıyormuş meğerse. tırnağım kırılıyor hoop törpüsünü açıyorum, koparamadığım ip oluyor hemencik minik makası çıkıyor falan, kürdanı bile var daha ne diyeyim. ne bileyim çiçek alsaydı mesela 4 sene sonra afedersin de naapcaktım ben o çiçekle. iyi ki 14 şubat varmış da çakım olmuş hem. işte bu sebepten çok sallayamam st. valentine'cigime.
ben bu satırları yazarken muhtemelen birileri büyük bir aşkla çikolataya bandırılmış çileğini sevdiceğine yediriyor. ama biliyorum ki hepsinin hayali birkaç ay sonra o zalim nişan gününde sevgilisinin kravatıyla bir örnek renk abiye kıyafeti giymek olacak. böyle hayal mi olur ki? hayal dediğin şeyin bir gücü olur. sevgiline 14 şubat'ta çakı almak gibi.
ya en kötüsü de şu sanırım ben bu kadar sallarken bu zırvalıklara 1 yıl sonra facebook'umda profil fotoğrafımın düğünde kocamla karşılıklı misket havası oynarken çekilmiş bir an olma olasılığı.  ya da hemen imzayı atınca o duvağı kaldırıp alından öpme hali. hangisi sonum olur bilemedim.
neyse ben şimdi yatayım da yarın erken kalkıp bir altınbaş kremle çözerim bu sorunu. seni seviyorum ve sevgililer günün kutlu olsun krem altınbaş. dünyadaki kremlerin en iyisi.